در سالهای اخیر در کشور شاهد آن بوده ایم که ادارات، سازمان ها و شرکتها برای خرید نسخه های مختلف آنتی ویروس (Anti Virus) هزینه های میلیونی متقبل می شوند تا به نوعی از شبکه و رایانه های خود در مقابل ویروس ها، تروجان ها، و کرم ها محافظت کنند این در حالی است که یک عنصر اساسی و مهم در زمینه ی امنیت را در نظر نمیگیرند، و آن امنیت سیستم عامل است. نرم افزارهای آنتی ویروس هر قدر هم پیشرفته و بروز باشند نمی توانند بعضی از داده های منتقل شده بین قسمت های مختلف رایانه و یا اینترنت با رایانه را کنترل کنند چرا که یا به دلایلی از گزینش آنها منع شده اند یا در لایه های زیرین سیستم عامل انجام می شوند که برنامه آنتی ویروس شما اجازه دسترسی به آن را ندارد (مثلا تا به حال سعی کرده اید Page File رایانه خود را برای پیدا کردن ویروس اسکن کنید!) و یا اینکه اصلا برای آن کار ساخته نشده است! مثلا جلوگیری از هک (Hack) شدن سیستم شما و سرقت کلمه ی عبور و اطلاعات شخصی و محرمانه، در نتیجه آن هزینه های میلیونی برای آنتی ویروس در واقع بدون در نظر گرفتن امنیت سیستم عامل در واقع هدر دادن منابع سازمانی است. کدام سیستم عامل امن است؟ حتما با خود می گویید: لینوکس، مکینتاش یا FreeBSD … . سیستم عامل ها نیز مانند سایر برنامه ها از چندین خط برنامه نویسی ساخته می شوند، در مورد ویندوز ویستا (Windows Vista) پنجاه میلیون خط، در تایپ ۵۰۰۰۰۰۰۰ خط اشتباه نکردن غیر ممکن است، پس در واقع هیچ سیستم عاملی به اندازه کافی امن نیست؛ . می پرسید راه حل چیست؟ بررسی پیوسته سیستم عامل، دریافت اطلاعات از مشتریان و گذشت زمان است که باعث می شود ارائه دهندگان اینگونه نرم افزارها به اشکالات و کاستی های برنامه های خود پی ببرند و به صورت دوره ای وصله (Patch) های جدید منتشر کنند تا این مشکلات را برطرف کنند. با این حساب سیستم عاملی امن تر است که با جامعه آماری گسترده تر و بررسی سریعتر وصله های جدید برای سیستم عامل خود ارائه دهد تا سیستم عامل پیوسته امن تر شود، حال هر سیستم عاملی باشد ویندوز یا لینوکس یا حتی مکینتاش.
پس سیستم عاملی که بروز نباشد حتی با نرم افزار آنتی ویروس هم امن نیست. با این تفاسیر و مشاهده ی ویروس ها و حملات جدید (از جمله ویروس استاکس نت StuxNet) که همین راه را برای نفوذ به سیستم ها انتخاب کرده اند بجاست که بخشی از هزینه ای که صرف خرید نرم افزارهای امنیتی می شود برای بروزرسانی سیستم عامل ها صرف شود. حتما فکر میکنید لازم به هزینه کردن نیست و فقط با چند کلیک موس و فعال کردن بخش بروزرسانی سیستم عامل (در ویندوز Automatic Updates) این مشکل حل می شود. بله ولی این راه حل برای یک کاربر خانگی که حداکثر دو تا سه رایانه با سیستم عاملهایی با لایسنس اصلی در خانه دارد مناسب است (البته با دسترسی به اینترنت پر سرعت) نه برای یک اداره و سازمان، تصور کنید که سازمانی ۵۰ رایانه دارد اگر همین امروز بخش بروزرسانی آنها را فعال کنید اولا با احتساب تقریبی حجم آپدیت ها به اندازه ۳۰۰ مگابایت برای هر رایانه ۱۵۰۰۰ مگابایت از پهنای باند اینترنت آن سازمان (دو صورت وجود) صرف دریافت آپدیت ها می شود و نهایتا هم با در نظر گرفتن اینکه این روند هر ماه باید انجام شود*، اولا هزینه ی اینترنت مصرفی سازمان بالاتر می رود و کاربران از کاهش سرعت اینترنت ناراضی خواهند بود، ثانیا مشخص نیست که آیا همه ی کامپیوتر ها به روز شده اند یا نه (با توجه به دخالت کاربران و امکان اینکه برخی رایانه ها به اینترنت دسترسی نداشته اند).
سرویس بروزرسانی محصولات مایکروسافت Windows Server Update Service که مختصرا آنرا WSUS می نامند، امکان مدیریت و توزیع وصله (بروزرسانی) های امنیتی و سیستمی بر روی کامپیوترهایی که از سیستم عامل ویندوز استفاده میکنند را در شبکه های متوسط و بزرگ مانند ادارات و سازمانها فراهم میکند. این سرور امکان ارائه این وصله ها نه تنها برای سیستم عامل بلکه برای سایر محصولات شرکت مایکروسافت (از جمله مجموعه ی آفیس، اس کیو ال سرور، اکسچنج و …) را در اختیار مدیران شبکه ها قرار می دهد. این سرور بطور دوره ای کلیه وصله های ارائه شده توسط شرکت مایکروسافت را دریافت کرده و در شبکه داخلی توزیع می کند که از این نظر در کاهش پهنای باند مصرفی و افزایش سرعت و کارایی اینترنت سازمانی تاثیر بسزایی دارد.
با برپایی این سرور در شبکه، رایانه های موجود با ارتباط با WSUS وصله های تایید شده توسط مسئول شبکه را دریافت خواهند کرد، یعنی برای هر رایانه بطور مجزا امکان انتخاب وصله های مورد نظر وجود دارد (مثلا مدیر شبکه می توان وصله ای را که کنترل غیر قانونی بودن ویندوز را به عهده دارد برای نصب روی رایانه ها تایید نکند)، دریافت و نصب وصله ها توسط Windows Automatic Updates بدون دخالت کاربران انجام شده و کلیه تنظیمات لازم از روی سرور و توسط مدیر شبکه انجام می شود.